vaccinatie

 Nou daar ben ik weer!

Het is weer een tijdje terug maar ik heb het erg druk en zwaar gehad. Waar ik het graag over wil hebben, is de vaccinatie. Hoe deze bij mij is bevallen en hoe mijn lichaam erop werkt.

Goed, in de post over mij als reumapersoon met corona maatschappij, had ik het al eerder over de vaccinatie. Daar verteld ik op het laatste moment dat ik als risicogroep geen voorrang zou krijgen. Uiteindelijk is het gelukt om voorrang te krijgen. Dit was ook best logisch, want reuma is eenmaal een chronische ziekte.

Het is nu iets korter dan een maand terug dat ik de vaccinatie heb gehad. Ik vond het onwijs spannend! De naald maakte mij niet uit, het was meer het zenuwachtige gevoel hoe ik op de vaccinatie reageer als het in mijn bloed zit. Met de medicatie die ik heb is alles soms maar afwachten hoe het reageert en in zijn werk gaat. 
Ik zal jullie meenemen naar hoe mijn afspraak is verlopen.

Als eerste kom je binnen en je moet je aanmelden. Erg netjes hoe ze dat deden! Het was in een tennishal waarbij alles heel wijd verspreid stond. Mijn moeder ging mee voor het geval dat. 
Alles was gecontroleerd dus ik mocht verder en wachten. Ik had gehoord dat je arm goed actief moest zijn, hierdoor zou het minder pijn doen. Dus daar zat ik in de wachtruimte te zwaaien met mijn arm. Na ongeveer 5 minuten werd ik al geroepen en mocht ik in een afgezette cabine zitten. In deze cabine zaten twee dames. Heel aardig! 
Normaal wordt ik bij alle andere vaccinaties voor andere onderzoeken geprikt door dezelfde arts. Nu was dat nog niet zo erg toen ik daar zat. Het ging allemaal heel erg snel, hup prik en klaar. Na de prik moet je 15 minuten zitten voor eventuele klachten of bijwerkingen. Van deze 15 minuten was ik 10 minuten lang in mijn hoofd aan het schreeuwen "VERGEET HET MAAR OM IETS RAARS AAN MIJN LICHAAM TE DOEN STOMME VACCINATIE!" Heel intimiderend eigenlijk haha. Gelukkig luisterde Fyser naar mijn geschreeuw. Ik ben niet raar geworden met enge bijwerkingen.

Verder de dag werd mijn arm alleen maar zwaarder en zwaarder en pijnlijker. Dit had ik al meer gehoord van andere personen dus het was niet raar. Misselijk gevoel was er ook zeker bij! Nou en hoofd pijn ook! Het was een raar iets, elk klein dingetje die ik anders voelde of niet herkende werd ik bang.

Ondertussen is er alweer een ruime tijd voorbij en moet ik bijna weer de tweede prik. Voor deze prik ben ik iets minder bang. Ik weet wat er komt en gebeurd met mijn lichaam. Toch hou ik in mijn achterhoofd "als het maar wel goed gaat net als vorige keer". Dit komt zeker goed!

Hopelijk wordt de rest van Europa ook snel geprikt en kunnen we weer beter en snel functioneren met elkaar!

Dit was vandaag mijn verhaal over de vaacinatie!

Heb je nou zelf nog vragen over hoe het is verlopen bij mij of wat ik er van vond, vraag het gerust! Zelf ben ik ook erg benieuwd naar andere hun verhalen!