Wat is Reuma?
Wat is Reuma?
(Dit is mijn verhaal over hoe ik reuma zie en wat ik ervaar, dit kan heel veel verschillen per reumapatiënt)
Er zijn allemaal verschillende soorten vormen van reuma. Ik heb sinds dat ik 3 jaar ben de vorm 'jeugdreuma'. Ook wel Juveniele Idiopathische Artritis (JIA) genoemd. Juveniel betekent dat de eerste symptomen vóór je zestiende levensjaar zijn ontstaan. Idiopathisch betekent dat het onduidelijk is wat de oorzaak van de ziekte is.
De Jeugdreuma (JIA) is een chronische gewrichtsontsteking die zeker langer dan 6 weken duurt. Deze tijd is bij mij uitgestreken over 17 jaar en dit blijft nu nog doorgaan zoals het woord 'chronisch' al zegt.
Heel leuk en interessant wat het allemaal betekend, maar wat doet het en hoe voelt het nou in mijn lichaam.
De pijn die ik ervaar kan veel verschillen, er is altijd een standaard pijn die ik dagelijks geheel de dag ervaar. Tijdens of na momenten waarin ik veel heb gelopen, gerend of bewogen kan er een hevige pijn ontstaan. Dit verschilt natuurlijk in de hoeveelheid en duur van bewegingen. Er is ook een klacht waarbij je stijfheid in de gewrichten ervaart. Dit ervaar ik vooral in de ochtend. Tegenwoordig is deze stijfheid een tijd van 15 minuten of zelfs minder. De stijfheid kan oplopen tot een tijdslot van 15 minuten tot 10 uur, dit verschild natuurlijk per persoon.
De reuma vraagt veel energie waardoor er vaak vermoeidheidsklachten ontstaan. Dit is eenmaal een ding waar ik mezelf snel overheen wil zetten en niet aan wil denken. Alleen ontkom je niet aan het feit dat je eenmaal sneller vermoeidheidsklachten krijgt.
Er zijn allemaal verschillende soorten vormen van reuma. Ik heb sinds dat ik 3 jaar ben de vorm 'jeugdreuma'. Ook wel Juveniele Idiopathische Artritis (JIA) genoemd. Juveniel betekent dat de eerste symptomen vóór je zestiende levensjaar zijn ontstaan. Idiopathisch betekent dat het onduidelijk is wat de oorzaak van de ziekte is.
De Jeugdreuma (JIA) is een chronische gewrichtsontsteking die zeker langer dan 6 weken duurt. Deze tijd is bij mij uitgestreken over 17 jaar en dit blijft nu nog doorgaan zoals het woord 'chronisch' al zegt.
Heel leuk en interessant wat het allemaal betekend, maar wat doet het en hoe voelt het nou in mijn lichaam.
De pijn die ik ervaar kan veel verschillen, er is altijd een standaard pijn die ik dagelijks geheel de dag ervaar. Tijdens of na momenten waarin ik veel heb gelopen, gerend of bewogen kan er een hevige pijn ontstaan. Dit verschilt natuurlijk in de hoeveelheid en duur van bewegingen. Er is ook een klacht waarbij je stijfheid in de gewrichten ervaart. Dit ervaar ik vooral in de ochtend. Tegenwoordig is deze stijfheid een tijd van 15 minuten of zelfs minder. De stijfheid kan oplopen tot een tijdslot van 15 minuten tot 10 uur, dit verschild natuurlijk per persoon.
De reuma vraagt veel energie waardoor er vaak vermoeidheidsklachten ontstaan. Dit is eenmaal een ding waar ik mezelf snel overheen wil zetten en niet aan wil denken. Alleen ontkom je niet aan het feit dat je eenmaal sneller vermoeidheidsklachten krijgt.
De reuma heeft heel veel invloed op mij als persoon, voor concentratie op school is de reuma dan ook een hinder. Dan hoor ik mezelf al denken; ja, maar dan denken ze er weer iets over. Alleen het is wat het is, de focus ligt dan bij mijn knieën of ellenbogen in plaats van waar ik dan ben.
Nu klinkt het wel weer heel serieus.
Het is zeker een serieus onderwerp, desalniettemin is het een deel van mij. En moet je er alle plezier uit halen wat mogelijk is!
Jazeker! Er zijn leuke onderdelen van het hebben van reuma. Bedenk maar dat je sinds dat je klein bent naar het ziekenhuis gaat, waar alle mensen (doctoren, assistentes, baliemedewerkers, andere patiënten en alle andere werkende in het ziekenhuis) lief voor je zijn. Op een begeven moment geeft het ziekenhuis een soort thuis gevoel. De mensen die herkennen je, je kent de weg en ja soms is het even minder leuk. Toch ben ik mij er steeds meer van bewust dat deze mensen mij allemaal willen helpen en dat is bijzonder mooie gedachte. Door die ziekenhuisbezoeken die ik heb gehad ben ik ook niet zo bang voor een ziekenhuis.
Jazeker! Er zijn leuke onderdelen van het hebben van reuma. Bedenk maar dat je sinds dat je klein bent naar het ziekenhuis gaat, waar alle mensen (doctoren, assistentes, baliemedewerkers, andere patiënten en alle andere werkende in het ziekenhuis) lief voor je zijn. Op een begeven moment geeft het ziekenhuis een soort thuis gevoel. De mensen die herkennen je, je kent de weg en ja soms is het even minder leuk. Toch ben ik mij er steeds meer van bewust dat deze mensen mij allemaal willen helpen en dat is bijzonder mooie gedachte. Door die ziekenhuisbezoeken die ik heb gehad ben ik ook niet zo bang voor een ziekenhuis.
Reacties
Een reactie posten